Sposób wytwarzania mikronanoczujnika

Sposób wytwarzania mikronanoczujnika polega na tym, że na podłoże szklane, ceramiczne, polimerowe, półprzewodnikowe, z emaliowanego metalu lub inne nanosi się metaliczne mikroelektrody o strukturze fraktalnej metodą sitodruku i/lub chemicznego osadzania i/lub metodą plazmową i/lub metodą osadzania cienkich warstw, przy czym maskę struktury fraktalnej tworzy się iteracyjnie tak, aby odległość między elektrodami była rzędu mikronów. Na tak sporządzoną strukturę nakłada się warstwę elektrolitu o grubości poniżej 1000mikronów, przy czym elektrolit stanowią żywice termoutwardzalne, takie jak żywica poliestrowa i/lub poliamidowa i/lub fenolowo-formaldehydowa i/lub poliestrowoimidowa i/lub epidianowa i/lub silikonowa, które mogą występować pojedynczo lub z dodatkami polimerów termoplastycznych. Do elektrolitu w celu zmniejszenia jego lepkości dodaje się rozcieńczalniki, takie jak np. octan etylu, octan metylu, aceton, alkohol etylowy, alkohol metylowy i in. oraz inhibitory reakcji np. sole organiczne lub nieorganiczne. Następnie prowadzi się proces elektrolizy prądem stałym lub zmiennym przy napięciu 1-2000V i częstotliwości w przypadku zastosowania prądu zmiennego od 1 do 20kHz, podczas elektrolizy stosuje się nadmuch gazów obojętnych - takich jak hel, argon, azot lub aktywnych, takich jak amoniak, siarkowodór, tlen, ozon, itp. w różnych stężeniach i mieszankach, przy czym czas prowadzenia elektrolizy wynosi od 0,5 do 100 godzin. Tak otrzymany mikronanoczujnik suszy się, a następnie utwardza.

Ten patent, razem z innym zgłoszonym patentem ("Sposób wytwarzania nanokompozytu"), to baza wiedzy oraz technologii w dziedzinie produkcji diagnostycznych oraz samodiagnozujących się mikro-nano-robotów. Uzyskane przez wykonawcę projektu wynalazczego pozytywne wyniki badań naukowych zarówno w rozumieniu teoretycznym, jak i praktycznym wniosły nowe rozwiązania w zakresie mikronanotechnologii i są wykorzystane do opracowania metody diagnostyki miniaturowych elementów sensorowych oraz analizatorów gazu z użyciem nowoopracowanej technologii mikronanokompozytów II generacji. Produkacja MEMSów czy mikro-nano-robotów jest bardzo skomplikowanym procesem, który wymaga łączenia wielu dziedzin naukowych takich jak mechatronika, automatyka, metrologia i materiałoznawstwo oraz wykorzystania elektroniki molekularnej. Mikro-nano-roboty znajdują główne zastosowanie w diagnostyce pogodowej, energetycznej, medycznej czy nawet w dziedzinie wojskowej oraz technologii kosmicznej. Technologie zawarte w tych patentach, nie tylko otwierają nowe możliwości w dziedzinie produkcji urządzeń, ale równocześnie są zarówno bardzo energooszczędne (pobory prądowe są w zakresie mikro-nano-amperów) jak i produkowane technologiami z dziedziny zielonej chemii (produkcja materiałów do tych czujników oraz MEMSów nie powoduje produkcji żadnych odpadów, jak i z oczywistej skali produkowanych elementów).

mikronanoczujnik, elektronika molekularna, czujniki, sensoryka, elektrotybologia, węzeł tarcia, elektrody bierne, żywice termoutwardzalne

Główną dziedziną zastosowania nowych technologii jest samodiagnostyka mikro-nano-robotów. W przypadku takich urządzeń używanie standardowych sensorów w celu diagnostyki stanu robota jest praktycznie niemożliwe z powodu skali wielkości układu. Zwykłe sensory są zbyt duże żeby je umieścić w odpowiednim miejscu lub mają zbyt duży pobór mocy. Wynalazki zawarte w tej grupie patentów, pozwalają na wykonanie elementów mikro-nano-robotów z wysoko czułych materiałów sensorowych co pozwala na bardzo precyzyjną i efektywną samodiagnostykę oraz pomiary, spełniając jednocześnie wszystkie praktyczne wymogi. Materiały te mogą być dodatkowo używane do wykonania czujników gazowych jak i chemicznych, co bardzo poszerza skalę zastosowania np. w medycynie.

- Twórca jest zainteresowany nawiązaniem współpracy w celu dalszych badań nad wynalazkiem
- Twórca jest zainteresowany wdrożeniem wynalazku
- Twórca wyraża zgodę na udział w Spotkaniu Brokerskim
- Twórca jest zainteresowany zbyciem praw majątkowych do wynalazku