Sposób otrzymywania poli(bursztynianiu glicerolu) i metoda jego oczyszczania

W celu otrzymania poli(bursztynianu glicerolu) sporządza się mieszaninę bezwodnika bursztynowego z glicerolem w stosunku molowym 1:1 do 1:10. Mieszaninę ogrzewa się w temp. 30–150°C przez 4–8 h. Reakcję należy prowadzić z wykorzystaniem dość intensywnego mieszania (150–300 rpm). Korzystne jest stosowanie mieszadła mechanicznego, z łopatkowym elementem mieszającym. Następnie mieszaninę schładza się do temp. ok 30°C. Wkrapla się rozpuszczalnik (chlorek metylenu, chloroform, toluen lub tetrahydrofuran). Stosunek objętościowy rozpuszczalnika do mieszaniny poreakcyjnej powinien wynosić od 5:1do 20:1. Następnie rozpuszczalnik odparowuje się pod zmniejszonym ciśnieniem (<40 mbar) w temperaturze poniżej 50°C. pozostałość zamraża się w temperaturze -10 do -30°C przez 1-2 dni. I liofilizuje w temperaturach -40 do -70°C praz 3-7 dni. Ciśnienie podczas liofilizacji powinno być w przedziale 50-10 mbar. Produkt suszy się w przepływie azotu w temperaturze poniżej 25°C pod zmniejszonym ciśnieniem.

Poli(bursztnian glicerolu) może służyć do regeneracji tkanek miękkich, m. in.: tkanki sercowej, naczyniowej,
nerwowej i chrząstki. PGSc może być wykorzystywany w regeneracji siatkówki gałki ocznej oraz w naprawie
perforacji błony bębenkowej. W trakcie zabiegów chirurgicznych może pełnić rolę uszczelniacza
chirurgicznego. Dodatkowo ze względu na stosunkowo krótki czas degradacji może być używany jako
biozgodny nośnik API. Zupełnie nową jego aplikacją jest powlekanie nim powierzchni kontaktowej czujników
biomedycznych.

- wprowadzenie nowego produktu/usługi

inżynieria tkankowa, polimery biodegradowalne, dostarczanie leków, poli(bursztynian glicerolu), sztuczne tętnice

Biodegradowalne polimery na których można hodować komórki są nadzieją na udaną regenerację
uszkodzonych tkanek lub fragmentów narządów. Opracowanie metody wydajnej syntezy prepolimeru
poli(bursztynian glicerolu), PGSc oraz sposobu jego oczyszczania jest jednym z kroków w nowoczesnym
spojrzeniu na regenerację tkanek. Znajomość procesów otrzymywania oraz sieciowania polimeru pozwala na
otrzymanie materiału o pożądanych właściwościach, koniecznych do spełnienia podczas regeneracji tkanek
określonego typu. Zastosowanie wynalazku daje możliwość stworzenia nowych materiałów takich jak
implanty, matryce leków oraz rusztowania komórkowe, a przez to pozwala na zastosowanie nowych terapii.
Biorąc pod uwagę dostępność substratów materiały wytworzone na bazie poli(bursztynianu glicerolu) mogą
być znacznie tańsze, a więc i o wiele bardziej dostępne, niż dotychczas znane.

- Nauki biologiczne - Biotechnologia / farmaceutyka
- Nauki biologiczne - zdrowie, medycyna

- zakończone badania

- Twórca jest zainteresowany nawiązaniem współpracy w celu dalszych badań nad wynalazkiem
- Twórca jest zainteresowany wdrożeniem wynalazku
- Twórca wyraża zgodę na udział w Spotkaniu Brokerskim
- Twórca jest zainteresowany zbyciem praw majątkowych do wynalazku

- instytut naukowo - badawczy, uniwersytet
- ośrodek transferu technologii
- usługi

Dokonano optymalizacji procesu otrzymywania poli(bursztynianu glicerolu) otrzymując model matematyczny obrazujący wpływ parametrów reakcji na właściwości produktu. Autorzy są więc w stanie otrzymać produkt
o określonych właściwościach (stopień estryfikacji, masa molowa, stopień rozgałęzienia) dostosowanych do
potrzeb rynkowych. Materiał może być następnie modyfikowany celem pozyskania nowych właściwości.
Ponadto kontynuowano badania optymalizując proces sieciowania celem uzyskania materiału o określonej
temperaturze zeszklenia. Ponownie opracowano model matematyczny opisujący proces. Autorzy znają
technologie otrzymania materiałów w formie termoplastów oraz elastomerów. W dalszym toku prac
wykonano także pierwsze na świecie włókniny zawierające poli(bursztynian glicerolu). Włókniny na bazie
biomateriałów można stosować jako rusztowania komórkowe w inżynierii tkankowej.