Biopolimerowy biokompozyt o aktywności przeciwdrobnoustrojowej

Wynalazkiem jest biopolimerowy, wieloskładnikowy biokompozyt o aktywności przeciwdrobnoustrojowej, zawierający składniki wykorzystywane w procesach produkcji żywności, i/lub leków, i/lub kosmetyków, który zawiera hydroksypropylometylocelulozę w ilości od 0,1 % do 50 % wagowych, plastyfikator, w ilości od 0,025 % do 20 % wagowych, substancje białkowe, w ilości od 0,01 % do 20 % wagowych oraz nano-cząsteczkową niejonową formę srebra koloidalnego, w ilości od 1 do 50 ppm. Pozostałość stanowi roztwór wodny w ilości zmiennej i zależnej od stopnia immobilizowania wody lub odwodnienia biokompozytu, będących odpowiednio skutkiem jej immobilizacji w sieci przestrzennej, którą tworzą w zolu lub żelu użyte biopolimery i/lub stopnia wysuszenia ustrukturowanej formy biokompozytu, który to stopień warunkowany jest wilgotnością równowagową i czasem jej utrzymywania. W roztworze wodnym rozpuszczone mogą być dodatkowe substancje, wykorzystywane w procesach produkcji żywności, i/lub leków, i/lub kosmetyków komplementarnie modyfikujące takie cechy, właściwości i funkcje biokompozytu jak: zdolność hamowania wzrostu drobnoustrojów, szybkość uwalniania substancji aktywnych biologicznie, lepkość, adhezyjność, struktura, wytrzymałość, elastyczność, barierowość, barwa, smak, zapach, rozpuszczalność, stabilność przechowalnicza, redukcyjność itp.

Biokompozyt, według wynalazku, może znaleźć zastosowania w przemyśle żywnościowym, farmaceutycznym lub kosmetycznym. W przypadku przemysłu żywnościowego ma służyć do wytwarzania jadalnych powłok ochronnych, które mają jednocześnie zapewniać bezpieczeństwo żywności, jak i poprawiać jego jakość, poprzez zahamowanie rozwoju drobnoustrojów, wymiatanie wolnych rodników, czy ograniczenie przepuszczalności pary wodnej. Natomiast w przemyśle farmacetycznym głównie służyć ma do otoczkowania substancji czynnej, gdzie może spełniać podobne funkcje oraz regulować dynamikę uwolnienia substancji czynnej.

biokompozyt, hydroksypropylometyloceluloza, lizozym, nanosrebro, jadalne powłoki ochronne, bioaktywność

Zastosowanie biokompozytu do produkcji jadalnych powłok ochronnych żywności może przynieść korzyści zarówno ekonomiczne jak i ekologiczno-środowiskowe ograniczając wykorzystywanie opornie degradowalnych opakowań. Jest to możliwe dzięki zastosowaniu do produkcji biokompozytu, takich substancji biodegradowalnych jak pochodne celulozy czy też chitozan.
Ze względu na wymagania funkcjonalne stawiane jadalnym powłokom ochronnym (szczególnie bakteriostatyczność), zastosowano w ich składzie takie substancje bioaktywne jak lizozym i nanosrebro. Mogą one oddziaływać na powierzchni produktów zapewniając ich bezpieczeństwo i jakościowy standard podczas przechowywania. W wynalazku wykorzystuje się substancje i składniki dopuszczone do spożycia przez ludzi, co sprawia, że przy stosowaniu biokompozytu w postaci trwale zintegrowanej z produktem żywnościowym lub lekiem w formie otoczki czy też powłoki ochronnej, jest on jadalny i nietoksyczny.

- Twórca jest zainteresowany nawiązaniem współpracy w celu dalszych badań nad wynalazkiem
- Twórca jest zainteresowany wdrożeniem wynalazku
- Twórca wyraża zgodę na udział w Spotkaniu Brokerskim
- Twórca jest zainteresowany zbyciem praw majątkowych do wynalazku